Onder de Toscaanse zon ( Dag 2 )

Bijlage: Slideshow en Gps

Na een stevig Italiaanse ontbijt met Salami en een o zo taaie Ciabatta kon ik beginnen aan de eerste kilometers voor deze dag. Eerst even naar Pisa om daar op de foto te gaan met die scheve toren. Dan zijn er natuurlijk altijd vriendelijke Japanners die zeggen "you want to make picture for me" en vervolgens een foto voor jou maken. Zo weg uit die heksenketel op naar het volgende toeristische hoogtepunt Lucca.

Wat me opviel is dat er zoveel word gefietst in deze regio het lijkt Nederland wel. Na 30 km reed ik de vestiging Lucca binnen waar iedereen op de fiets leek te zitten. Even over de plaatselijke kasseien gereden om vervolgens wat vers fruit te eten bij een fruitbar. De Zebra was gesignaleerd en de een paar locale Bella Donna wouden alles van dit verschijnsel weten. Dus lekker gesocialized en aan mijn Italiaanse taal gewerkt. Ciao molte succeso con tua essami, en ze zeiden Buona giornata. Mijn dag kon niet meer stuk na dat ze mij een prettige dag toe wensten uhm.
Na Lucca verlaten te hebben keerde ik terug richting het Toscaanse platteland waar de plaatselijke luchtmacht zijn kunsten vertoonde. Soms kreeg ik bijna het idee dat de Chinooks en Apaches mij aan het volgen waren. Dus ik op de vlucht door de Toscaanse heuvels. Stop wat zag ik daar een plaatselijke rijdende groente boerin. Ze zei ik heb geen gele bananen maar wel kersen. Nou doe mij dan maar een busta kersen. Na mijn suikerspiegel weer op peil te hebben gebracht kon de rit zich hervatten.
Leuk, dat ziet er uit als een mooie klim dacht ik 13:30. Alsof ik het nog niet warm genoeg had begon ik aan deze stevige kluif. Denk je boven te zijn komt er weer een stuk. Wow lekker afdalen, wel opletten voor de gaten in de weg. Daar bunny hopte ik dan ook vrolijk overheen. De weg werd slechter al had ik dat te laat door en vloog mijn voorwiel met een harde klap in een kuil. Mijn bidon vloog er uit en ik zag dat de weg onverhard werd. Er volgde een afdaling over wit bijna parkieten zand. Wow dit moest strada Bianchi zijn. Jaarlijks wordt in Toscane een plaatselijke onverharde wielerwedstrijd gehouden op racefietsen "stradebianche". Twee dames liepen me tegemoet en keken me aan alsof ik gek was. Dus ik in de remmen, vervolgens stond ik 10 meter verder stil. Scusa signora ? Quanto Chilometri per il Strada normale? Ze sprak met een bijna Frans accent Italiaans en zag er uit als een Belgische madam. Dus ik ging over op zijn Nederlands al was ze Frans Belgisch. Ze zei 1 kilometer. Mijn fiets zat onder het witte gruis. Na een dure fles water te hebben gekocht kwam ik er achter dat ik in een golf resort stond.

San Gigmignano was nog 30 kilometer en ik had er 118 op zitten. Na 3 flessen water leek het mij  verstandiger om terug te keren richting Pisa aangezien dat nog een eind was. Terug aangekomen in Pisa vloog ik tussen het verkeer door, leuk je bent op de fiets hier ook sneller dan het plaatselijke verkeer. 163 km op de teller en ik kon me zelf herstellen met de nodige voeding en een frisse douche.

Bella Toscana dag 2

>